غرور...

گفتن خیلی چیزا سخته...مخصوصا اگه راست باشه!
واسه همینه که دروغ رو به راحتی میگن ولی حقیقت و به اجبار...
ما به خودمونم زیاد دروغ میگیم!
بعضی افراد رو دوست داریم،اما اذیتشون میکنیم و حتی جبران هم نمیکنیم.
اما همیشه قضیه ی اشتباه و دروغ گفتن نیست!
گاهی میخوایم و نمیشه،گاهی نمیخوایم و میشه!
گاهی به خودمون میگیم چی میخواستیمو چی شد...

و اینا زمانی هستش که ما ز طرفمون انتظاراتی داریم که دلمون میخواد براورده بشن...انتظارات گاه بسیار ساده اما مهم که براورده نشدنش میتونه لذت یه رابطه رو تا حد جدایی پیش ببره...

این انتظارات بستگی به ارزش خود طرف و رابطش داره..

توو روابط ما شکلش یکم فرق داره!

اینکه از طرفمون انتظار صداقت داشته باشیم توقع بیجایی نیست...برای بعضی از ماها پیش اومده با افرادی بودیم که بعد هفته ها و یا حتی ماه ها،فهمیدیم که اسمش چیه!یا شغلش چیه ویا حتی سنش چقدره!

 کسایی که توو زندگی ما بودن و اما هرگز نشناختیمشون...

هه... همیشه که نمیشه انتظارات رو به روی کسی آورد!گاهی مزه ی یه رفتار زیبا فقط زمانیه که مطرح نشه!!!

حتی زمانی که مثلا ما میدونیم طرف اسمش چیه اما دلمون میخواد از خودش بشنویم.

واینکه از بهترین دوستت توقع داشته باشی که مشکلشو بهت بگه و تو رو محرم بدونه...

هی.....یکم اگه فکر کنیم میبینیم توقع و انتظار بیجا نیستن....امید برای بقای احساس هستن...