هان؟؟؟!

بیاید لاقل با خودمون رو راست باشیم!چقدر میگیم از دروغ بدمون میاد،باز دروغ میگیم؟!
چقدر از مهربونی و با شخصیتیه خودمون میگیم اما حاضر نیستیم حتی جواب سلام کسیو که از نظر ظاهری خوشمون نمیاد بدیم!
از عشق گفتن و ادای عاشقا رو در آوردن یا شعرای عاشقونه نوشتن با اینکه دل مثل ترمینال باشه و هر زمان یه عشق توش پارک کنه،چه تناسبی داره!عشق با دوست داشتن فرق داره!
اول آشنایی دونبال پوزیشن سکسی طرف هستن و اگه رابطه ای هم بود و بهم خورد دلیلشو تضاذ پوزشون میدونن ، این عشقه؟!!
میگم ما احساس میخوایم و ظاهر مهم نیست! آخه کدوم عاقلی این حرفو قبول میکنه؟! بله درسته اما آیا کسیو که تاحالا هیچ پیش زمینه ی فکری و احساسی بهش نداشتید میتونید بدون اینکه به ظاهرش اهمیت بدید دوست داشته باشید؟اگه اینطور باشه که من سوپور سر کوچمونم آدمه خیلی مهربونو احساساتیه!
بارها شده طرف گفته دنبال چی هستی؟ منم باید یا بگم سکس یا بگم دوست!غیر اینه؟ جالبه که وقتی میگم دوست (بگزریم از کسایی که از گی بودن فقط میان تنه رو میشناسن) اکثرا میگن من دوست نمیخوام ،دونبال بی اف واسه رابطه ی پایدار میگردم    :))
قبل از گفتن یه جمله ی قشنگ در مورد خودمون،چه خوبه قبلش به واقعیتش فکر کنیم تا بعدش با عملکردمون یا حتی با خواسته هامون در تناقض نباشه!
من هیچی در جواب این افراد ندارم جز اینکه همه چیز از یه دوستی شروع میشه نه دیمی...!
متاسفانه چه بسیارند افرادی که همجنسگرا نیستند ولی وانمود میکنن که هستند و چه افرادی که هستند ولی به خودشون دارن دروغ میگن...هر دویه این گروه ها مخرب روح و روان افراد ضعیف اقلیت ماست.چرا که فقط با احساسات  یه عده بازی مینکن و یا با انکار واقعیت درونشون خودشون و دوستانشونو مریض جلوه میدن...
سخن بسیارست ...باری دنیای کوچک ما همجنسگرا ها  پر از استرس  و سوء تفاهمات و راست و دروغ هاست که مارو شکل میده و ما اقلیت های جنسی باید خودمون و اطرافیانمونو درست ارزیابی کنیم تا احساساتمون لگد مال دست سواستفاده کننده ها نیفته!
تجربه کردن تو قرن21 دیگه کار بصرفه ای نیست! اما خوبه اگه هم تجربه ای میکنیم اونو توو خاطرمون داشته باشمو استفاده ببریم،مخصوصا برای شناخت افراد اونم برای ماها ضروریه تا بعدا دپرس نشیمو گیر یه مشت روانشناسو روانکاو واقعا دوزاری بیفتیم...!
یادتون نره که عشق تو هیچ کدوم این منطق ها و ارزیابی ها  نمیگنجه...!