عجب...!!!

يکي بزرگ ميشه و فراموشت ميکنه!يکي هم بزرگ ميشه و پيدات ميکنه...
يه حس آشنا دور و يه غريب،نزديک...
کاشکي ميتونستيم خودمون باشيم.کاش حداقل با خومون رو درواسي نميکرديم..
دنبال چي هستي؟دنبال چي ميگردي؟!
دوستيمونو چند به حراج ميزاريم؟دوستمون چي؟!
عشقوپمونو چند و به کي ميفروشيم؟!...
يه سال!2سال!10ساله ديگه کجايم...؟
هدف،زندگيه يت زندگيمون براي هدف؟!
زندگي ميکنيم؟يا فقط زنده ايم؟!
درس،هنر،کار و عشق...به کدوم رسيديم؟کدوم هدف و کدوم وسيلس....؟
به نظر من يه اتفاق کوچيک توو زندگي ميتونه رو تمام اون تاثير بزاره!حتي افتادن يه سنگ کوچيک از بالاي يه پرتگاه...
چه برسه به اين زمونه ي پيچيده با اين همه اتفاقات بزرگ و کوچيکه...
از تصميمات بزرگ جهاني و يا کشوريه هر مملکت تا چت کردن يه فرد پشت صفحه ي مجازي با يه غريبه...
البته کشور عزيز ما يکم فرق داره! چون تصميمات بزرگ دلتمردي چون آيت الله احمدي نژاد و آقاي علي يوگي و دوستان ماءمم ايشان به دليل خيلي فراگير بودنشون،رو عموم مردم تاثير ميزاره...
بگزريم...

در رابطه با خودمون،يه ارتباط ساده ي اينترنتي،ميتونه يه عمر ناراحتيه روحي و يا برعکس باعث اميد و روحيه بشه...

اين معجزه ي قرن21 هستش!

آيا ميشه فکر کرد که وسايل ارتباط جمعي وجود ندارن!؟ نظر من اينه که نه...

يه نگاه به دورو برت بنداز بين چندتا از دوستات اينترنتي هستن؟!!!!

هه...

دنياي بزرگ و در عين حال کوچيکي داريم..

هي .ي... اين تازه قطره اي از اين عجايبه که ميبينيم و تجربه ميکنيم...

کی میتونه بگه ما خومون پیچیده شدیم یا ارتباطاتمون یا وسایلمون.........!!!!!