به دورو برم که نگاه میکنم،چیزی ورای سابقه ی دوستی نظرمو جلب میکنه...
یکی سالها باهات دوسته اما درکش نمیکنی...یکی سالها همدمته ولی درکت نمیکنه...
یکی رو تازه آشنا میشی ولی انگار سالهاس بهش نزدیکی...یکی رو ندیدی اما دوسش داری...
همینطور یه دوست معمولی با یه دوست صمیمی و...
همین براورده شدن توقعات منطقی از سوی 2طرف هستش که درجه ی دوستی رو مشخص میکنه!
اینکه بعد ماه ها یه دوست هم دوره ایه مدرسه یا دانشگاهت،بدون هیچ توقعی باهات تماس میگیره و احوالت رو میپرسه خیلی خوشحال کنندس،ولی وفتی به اصطلاح صمیمیترین دوستت بعد چند روز حتی جواب زنگتم به زور میده به همون اندازه ناراحت کنندس و وقتی نوبت به مقایسه میشه،فقط اسم از سابقه ی دوستیه...
توو دنیای ارتباطات هستیمو گاهی دوستت برای خبر دار شدن از تو سراغتو از دیگری میگیره!
ادعای دوستی رو میبینن اما گوشیه موبایل و تلفن رو توو دست خودشون نمیبینن که حتی یه اس ام اس خشک و خالی به خودت بدن!
به هرحال وقتی از دور نگاه میکنم میبینم دلیل هر توقعی یه چیز دیگه هم هست و اون توقع خود طرف هست!
اینکه اصرار داشته باشیم صمیمی هستیم...
چه بسا افرادی صمیمی،که هرگز جز ادای بی منت رسم دوستی،در کنارمون هستن و ما ازشون لذت میبریم،بی اون که بدونیم دوسمون دارن و قدرشون رو بدونیم...
الان مجریه تلویزیون جمله ای رو گفت که انگار داشت به نوشته هام نگاه میکرد!
حکمت دوستی به کنار هم بودن نیست،بلکه به یاد هم بودنه....
یکی سالها باهات دوسته اما درکش نمیکنی...یکی سالها همدمته ولی درکت نمیکنه...
یکی رو تازه آشنا میشی ولی انگار سالهاس بهش نزدیکی...یکی رو ندیدی اما دوسش داری...
توو زندگی همه ی ماها این تجربه بوده و هست و خواهد بود...
میتونه یه همسایه،یه همسفر ویا به قول امروزی یه دوست اینترنتی باشه...
باز هم تکرار میکنم که ما روابطی رو خوشایند میبینیم که ازش لذت ببریم و برخی از نیازهای درونیمون رو ارضا کنه...
نمیفهمم چرا بعضی ها اصرار دارن که نباید از دوست،هیچ توقعی داشت!
اینکه ما از کسی نباید طلبکار باشیم به جای خود ولی یه تفاوتی بین یه دوست و یه غریبه باید باشه!همینطور یه دوست معمولی با یه دوست صمیمی و...
همین براورده شدن توقعات منطقی از سوی 2طرف هستش که درجه ی دوستی رو مشخص میکنه!
اینکه بعد ماه ها یه دوست هم دوره ایه مدرسه یا دانشگاهت،بدون هیچ توقعی باهات تماس میگیره و احوالت رو میپرسه خیلی خوشحال کنندس،ولی وفتی به اصطلاح صمیمیترین دوستت بعد چند روز حتی جواب زنگتم به زور میده به همون اندازه ناراحت کنندس و وقتی نوبت به مقایسه میشه،فقط اسم از سابقه ی دوستیه...
توو دنیای ارتباطات هستیمو گاهی دوستت برای خبر دار شدن از تو سراغتو از دیگری میگیره!
ادعای دوستی رو میبینن اما گوشیه موبایل و تلفن رو توو دست خودشون نمیبینن که حتی یه اس ام اس خشک و خالی به خودت بدن!
به هرحال وقتی از دور نگاه میکنم میبینم دلیل هر توقعی یه چیز دیگه هم هست و اون توقع خود طرف هست!
اینکه اصرار داشته باشیم صمیمی هستیم...
چه بسا افرادی صمیمی،که هرگز جز ادای بی منت رسم دوستی،در کنارمون هستن و ما ازشون لذت میبریم،بی اون که بدونیم دوسمون دارن و قدرشون رو بدونیم...
الان مجریه تلویزیون جمله ای رو گفت که انگار داشت به نوشته هام نگاه میکرد!
حکمت دوستی به کنار هم بودن نیست،بلکه به یاد هم بودنه....
.jpg)
۴ نظر:
مشکل همین جاس برا اونای که ازمون خوششون نمیاد میمیریم و اونایی که دوستمان دارن بی تفاوتیم .و وجودشونو حس نمیکنیم.
اینکه همه دنیا رو از دریچه زیبایی نگاه کنیم کار سختیه، ولی شدنیه و لذت بخش... انقدر از این دریچه به دنیا نگاه کردم که وقتی خبری از زشتی و بدی می شنوم باورم نمیشه!
مهرداد راست میگه اکثراً آدما عاشق کسایی هستن که اصلاً بهشون اهمیت هم نمیدن، بی خبر از اینکه کسی دیگه دوسشون داره و همیشه تو فکرشونه.
سلام
مي دوني چرا از كنار عده از افراد خيلي راحت مي گذريم و هيچ احساسي هم نداريم...
داريم فقط ظاهر افراد رو مي بينيم و بس...
فقط خود را بسنده به چند جمله عاشقانه يا پيامك عاشقانه كرده ايم
ديگر ملاكهاي زندگي برامون خيلي عوض شده بايد حتمي شكست بخوريم بعد...
ارسال یک نظر